Op de algemene ledenvergadering van afgelopen vrijdag werd ons bestuur uitgebreid met Sander Wilson. In dit interview stellen we Sander voor aan eenieder die hem nog niet (zo goed) kent.

Sander, mogen we alles van je weten behalve je pincode?

‘Dat mag. Ik ben 45, getrouwd met Caroline en we hebben twee kinderen: Iris van veertien en Guido van elf, die af en toe meegaat naar SSV Griffioen om luchtgeweer te schieten. We wonen in de wijk Nieuwland dus lekker dicht bij de vereniging. Ik werk als programmeur bij een Utrechts bedrijf dat e-learnings ontwikkelt.’

Hoe en wanneer kwam je met SSV Griffioen in contact?

‘Ik reed al vijftien jaar langs dat markante gebouw en op een gegeven moment wilde ik toch eens weten wat daar zat. Het bleek een schietvereniging te zijn. Eind 2022 ging ik kijken. Na corona was ik op zoek naar een sociale vereniging en SSV Griffioen bleek dat te zijn.’

En als er een bowlingbaan was geweest in dat markante gebouw?

‘Dan was het niks geworden. Het is niet zo dat ik een specifieke interesse had voor wapens of schieten, maar die heb ik wel voor techniek. Ik ben een echte ‘maker’. Bij Griffioen vond ik zowel techniek als een sociale vereniging en dan ook nog competities. Plus het vooruitzicht op een wapen dat je zelf kunt onderhouden en de mogelijkheid om straks munitie te maken.’

Je werd al snel actief als vrijwilliger?

‘Klopt, Jan Kolk vroeg of ik vrijwilligerswerk wilde doen, waarop ik me bij het wapenonderhoud aansloot. Ook ging ik samen met Paolo Bouman – met wie ik maatjes werd tijdens de OBC50 – alle verenigingswapens fotograferen voor de website. Toen Marijke Bilkert als voorzitter vertrok, werd duidelijk hoeveel werk zij voor de vereniging verzette en dat Anita Schimmel dat nooit in haar eentje zou kunnen. Ik werd gevraagd om de instroom van nieuwe leden op me te nemen. Voor geïnteresseerden ben ik nu het eerste aanspreekpunt en dat gaat om ruim tweehonderd mensen per jaar. Lang niet iedereen meldt zich uiteindelijk ook aan voor de cursus. Voor diegenen die dat wel doen verzorg ik de aanmelding tot aan de OBC. Dan neemt het OBC-team het over.’

Je was ook snel in het wegkapen van een ‘gouden’ medaille?

‘Ja, in mijn eerste jaar eindigde ik bovenaan in de competitie Service Pistool klein kaliber. Daar moet ik wel bij zeggen dat deze competitie niet heel veel deelnemers telt.’

Dit jaar prolongeer je die titel waarschijnlijk. En dan is er nog de competitie Militair Pistool. Daar is de concurrentie duidelijk groter, maar ook daar lijk je zowel in klein kaliber als in groot kaliber de nummer één te worden?

‘Dat is inderdaad goed mogelijk. Ik stapte over van klein naar groot kaliber omdat ik klaar was met de vele storingen. Tot mijn verbazing schoot ik met 9 mm beter dan met .22. Vorige week zelfs 232 punten (van de 240). En dat met een verenigingswapen, het kan dus wel! Ik ben heel analytisch, dus zoek voortdurend naar wat ik fout doe en hoe ik dat oplos.’

Het afgelopen weekend kon je je eigen wapen ophalen. Blij mee?

‘Heel blij. Nu ben ik zelf verantwoordelijk voor de goede werking van het wapen waarmee ik schiet. En ik hoef geen wapens meer te lenen van anderen op de baan. Dat geldt trouwens niet voor Paolo, want zijn wapen gaat hij nog vaak aan me kwijt zijn! We kozen namelijk allebei voor een Slowaaks Grand Power pistool. Hij kon als herintreder meteen gaan voor een 9 mm, ik heb dezelfde in .22. Door onze pistolen aan elkaar uit te lenen kunnen we sommige competities zowel in klein als groot kaliber schieten, terwijl je toch het vertrouwde wapen in je hand(en) hebt. Dat komt goed van pas bij Service Pistool, daar ga ik ook meedoen met groot kaliber. Want die competitie heeft veel deelnemers dus nog meer concurrentie.’

Wat zijn zaken waar jij je als bestuurslid op wilt richten?

‘Die hebben te maken met ons ledenaantal en met drukte. Onze vereniging telt nu ongeveer 450 leden en als bestuur willen we dit aantal behouden. Dat werkt twee kanten op. Aan de ene kant verloren we het afgelopen jaar wat ‘slapende’ leden. Aan de andere kant slagen we er steeds beter in om de nieuwe leden te enthousiasmeren. Bijvoorbeeld door ze in groepsverband te laten kennismaken met competities waardoor het actieve deelnemers worden. Dat is positief, maar dat maakt de drukte op de banen en bij het telbureau groter, terwijl het ledenaantal gelijk blijft. Ik zoek graag naar manieren om de drukte die men ervaart te verkleinen.’

Hoe bijvoorbeeld?

‘Vorig weekend was er een OBC-introductie Militair Pistool van twaalf tot twee uur. Bij eerdere OBC-introducties kwam dan om twee uur een groep OBC’ers van beneden naar het telbureau om wapens en halflege doosjes munitie in te leveren. Tegelijkertijd kwam van boven de stroom deelnemers aan voor de competitie die om twee uur start. Dit keer nam ik alle wapens en munitie van de OBC’ers over, leverde die in bij het telbureau en kwam terug met hun schietboekjes terwijl zij in de kantine zaten. Dat ging vele malen sneller dan dat iedereen dit voor zich had gedaan. Zo zijn er vast nog meer verbeteringen te bedenken!’